I Chu Chao, advocaat

Geplaatst in: Identiteit, Interviews

I Chu Chao

“Geloof in jezelf en maak je minder druk. Wat anderen van jou vinden, is niet jouw ‘business’.

Wie ben je?

Ik heet I Chu Chao (voornaam is I Chu) en ik ben geboren in het jaar van de Rat (1984). Ik ben de derde dochter van in totaal vijf dochters. Mijn ouders komen oorspronkelijk uit China, van het platteland in de buurt van Wenzhou. Zij zijn eind jaren ’70 naar Nederland gekomen voor een beter leven. Ik heb alleen nog een oom en tante in China, de rest van de familie woont verspreid over de wereld. Ik kom uit een ondernemersgezin en ik heb vanaf mijn 13e tot mijn 18e jaar dagelijks in het Chinees-Indische restaurant van mijn ouders (en van mijn zus) gewerkt, na schooltijd. Mijn twee oudste zussen en mijn jongste zusje hebben nu een eigen horeca-business. Ik wist zelf al jong dat ik iets anders wilde doen. Ik ben de eerste van de familie die de middelbare school heeft afgemaakt en naar de universiteit is gegaan. Ik heb rechten gestudeerd. Na 12 jaar loondienst als advocaat en bedrijfsjurist, startte ik op 1 januari 2019 mijn eigen advocatenkantoor: Chao Legal.

Wat betekent jouw naam?

Mijn naam “I Chu” betekent in het Chinees “zee-parel”. Ik heb dit vroeger altijd een gekke naam gevonden, in de eerste plaats omdat mijn naam in mijn paspoort eigenlijk verkeerd is gespeld. In het Wenzhounees zeg je namelijk nog een “h” ervoor; ik heb geen idee waarom dat door de gemeenteambtenaar is weggelaten. Ik moet mijn naam vaak spellen, soms doe ik dat al ongevraagd: I-C-H-U. Dan is mijn naam wat makkelijker te onthouden. Andere mensen spreken mijn naam vaak verkeerd uit, dat klinkt dan soms als “issue”. Daar maak ik dan wel eens een grap over: “Met I Chu, geen issue” (knipogend). Vroeger wilde ik dat ik een andere (Westerse) naam had, maar ik kan me nu niet voorstellen dat ik zou luisteren als iemand me met een Westerse naam zou roepen. Hierop geldt één uitzondering: een paar jaar geleden was ik in Amerika voor een congres. Amerikanen konden mijn naam al helemaal niet onthouden (“What’s your name again?!”). Voor de grap zei ik toen “just call me Pearl”. En het klopt ook nog met de betekenis van mijn naam.

Wanneer was je voor het eerst in China? 

Ik ben tot nu toe drie keer in China geweest. Daarnaast ben ik een keer in Indonesië, Maleisië, Taiwan en twee keer in Japan geweest. De eerste keer China was zo’n 15 jaar geleden. Ik studeerde nog en ik nam mijn Nederlandse vriend (nu man) mee. Dat was wel spannend, samen door een voor ons beiden “onbekend” land reizen. Ik vond het een vreemd gevoel dat er zoveel mensen er “hetzelfde” als ik uitzagen, maar dat ik toch “een buitenlander” was. Het hielp ook niet dat ik geen Mandarijn-Chinees spreek, maar ik werd wel overal in het Mandarijn-Chinees aangesproken.

Hoe omschrijf je je eigen culturele identiteit?

Ik ben een Nederlander met Chinese “roots”.

Hoe ga jij om met het leven tussen twee culturen?

Ik weet niet beter, dus het leven tussen twee culturen is voor mij de “normaalste zaak van de wereld”, maar dit was zeker niet altijd gemakkelijk. Ik wist al jong dat ik “anders” was dan anderen en dat gaf interne “struggles” (“waar hoor ik bij”), maar ook binnen het gezin (“wat wordt er van mij verwacht, welke keuzes maak ik”). Met name mijn keuzes om weg te gaan uit Limburg, te studeren, samen te wonen met mijn Nederlandse vriend en met hem te trouwen; dat waren de grootste “culture clashes”. Ik heb het ervaren als één grote onderhandeling, om je eigen weg te kiezen tussen (en dwars door) twee culturen.

Wat vind je het leukste uit je cultuur?

Ik kan het ondernemerschap, de creativiteit, de durf en de focus op lekker eten en familie het meest waarderen van de Chinese cultuur.

Wat vind je het stomste uit je cultuur?

Wat ik niet kan waarderen: “window dressing”, korte termijn visie, milieuvervuiling, dierenmishandeling en hiërarchie.

Ik ben super-Nederlands, omdat..

ik in Nederland ben geboren en getogen. Nederlands is en zal altijd mijn eerste taal blijven. Ik houd van drop, kaas en hagelslag. Als je van drop houdt, dan ben je echt een Nederlander; buiten Nederland houdt namelijk niemand (maar dan ook niemand) van drop.

Ik ben super-Aziatisch, omdat..

ik er Aziatisch uitzie (daar ontkom ik niet aan) en omdat ik elke dag, maar dan ook elke dag, Chinees kan eten en er geen probleem mee heb om 3 keer per dag warm te eten. Ik houd van Oosterse wijsheden, filosofie en vechtkunst (wushu en tai chi). Verder houd ik me niet zoveel bezig met mijn Aziatische “roots”.

Waar ben je nu mee bezig?

Ik ben sinds januari 2019 zelfstandig advocaat op het gebied van het intellectueel eigendomsrecht (IE), IT-recht, privacyrecht en commerciële contracten, met een focus op nieuwe technologie en e-commerce. Daarnaast houd ik me bezig met het schrijven van blogs, het maken van vlogs en het geven van (juridische) trainingen. Momenteel ben ik bezig met een juridische interim-opdracht bij PVH (Tommy Hilfiger en Calvin Klein), voor enkele maanden.

Wat is je favoriete gerecht?

Ik heb meerdere favoriete gerechten, maar je kunt me wakker maken voor de sui kau noodlesoep van New King in Amsterdam, met de grootste garnalen dumplings die er bestaan. Als ik een weddenschap aan ga, dan wed ik meestal hierom (en dan zorg ik dat ik win). Ik heb ook een favoriet Szechuan restaurant in Antwerpen; ik houd van pittig eten.

Waar ben jij trots op?

Ik ben trots op het feit dat ik geheel zelfstandig de belangrijkste keuzes in mijn leven (tot nu toe) heb gemaakt en deze doelen zelf heb bereikt: mijn universitaire studie, het aflossen van mijn studieschuld, mijn koopwoning, mijn relatie en huwelijk, mijn verre reizen, mijn loopbaan en eigen advocatenkantoor. Ik ben blij dat mijn ouders uiteindelijk hebben ingezien dat deze weg voor mij inderdaad de beste was. Ook al vinden ze dat ik wel vaak op vakantie ga.

Wat is je grootste uitdaging geweest?

Mijn grootste uitdaging was om een weg te vinden tussen familie, werk, relatie en mijn eigen leven. Ik probeerde vroeger iedereen “gelukkig te maken”; ik ben erachter gekomen dat ik helaas niet alle problemen van anderen kan oplossen, hoe graag ik dat ook wil. Soms is niet-doen beter dan doen, heb ik geleerd. Ik ben alleen niet zo goed in niet-doen. Ik ben een bezige bij, die zichzelf soms voorbij zoemt.

Wat motiveert jou om elke dag je bed uit te komen?

Meestal kom ik uit bed omdat ik niet te laat op het werk of op een afspraak wil komen. Ik haat het om te laat te komen. Helaas ben ik niet de snelste in de ochtend en kom ik vaak nèt op tijd. Als ik geen afspraken heb, dan zorg ik er wel voor dat ik genoeg te doen heb. Dit kan ook een bezoek aan vrienden, familie of aan de sportschool zijn. In de kern motiveert het mij dat ik elke dag als een nieuwe kans zie om anderen op een zinvolle manier te helpen.

Is er een liedje dat je elke keer weer emotioneel van wordt? 

Ik heb hele Spotify-lijsten van liedjes waar ik emoties bij voel, maar dat hangt van mijn “mood” af. Als ik er een zou uitkiezen, dan zou dat “Again” van Lenny Kravitz zijn. Ik draaide dit liedje grijs toen ik mijn vriend (nu man) pas leerde kennen (17 jaar geleden) en ik luister het nog steeds af en toe.

Als je door de tijd zou kunnen reizen, welk advies zou je dan je jongere zelf geven?

“Geloof in jezelf en maak je minder druk. Wat anderen van jou vinden, is niet jouw ‘business’. Ga je eigen weg, kijk om je heen en geniet van je reis. En help anderen waar je kan, zonder dat dit ten koste van jezelf gaat.”

Hoe zou je de autobiografie van je leven noemen?

“De Parelroute”. Dit verwijst naar mijn naam, wat ‘zee-parel’ betekent.

Heb je nog een Film/boek/muziek tip?

Ik heb onlangs de film “Upgrade” gezien, dat was een goede futuristische film over de gevaren van zelfdenkende robots en kunstmatige intelligentie. Ook de serie “Black Mirror” kan ik aanraden. Ik kijk ook graag food-docu’s zoals “Streetfood” en “Chef’s Table”.

Is er nog iets dat je zelf kwijt zou willen?

Een paar dingen die me zo te binnen schieten. Hoewel ik uit een horeca-nest kom, heb ik nooit echt goed leren koken. Ik houd wel van lekker (uit) eten.

Ik heb vroeger veel vlees gegeten, maar in de afgelopen jaren ben ik steeds minder vlees gaan eten en ik eet nu veel vegetarisch (afgezien van de sui kau soep, zo nu en dan).

Ik probeer zoveel mogelijk sporten uit. Een keer kwam ik onbedoeld terecht in een moderne dansles, waarbij je dansend over de vloer moest rollen (‘floorwork’). Dat was niet mijn ding. Ik was de sukkel van het klasje, maar ik heb het wel de hele les volgehouden.

Verder lezen

Column

Column: Generaal Berenschot

Cultuur     Erfgoed

Nederlandse musea geven honderden geroofde voorwerpen terug aan Indonesië

Column     Identiteit

Column: “Buitengesloten worden is voor elk kind kwetsend, remmend, heeft een beklemmend gevangen gevoel, zo niet dodelijk voor het vrije kind!”