Hij wordt wel de horecakoning van de Dam genoemd. Maar wie is Won Yip eigenlijk, die beroemde Chinese zakenman die tegenwoordig schittert in het televisieprogramma Dragons’ Den? Meer Dan Babi Pangang-eindredacteur Simon Jacobus pluist hem na.
Won Yip had een profetische blik. Eind januari 2020, tijdens de viering van het Chinese Nieuwjaar in de hoofdstad. Op het feestje dat hij jaarlijks voor de stad Amsterdam organiseert met een heuse drakendans en een vuurwerkshow, zei Won Yip tegen de Telegraaf dat als het coronavirus naar Nederland zou komen de gevolgen voor de economische situatie gigantisch zouden zijn. Binnen 24 uur zou er een volledig andere situatie kunnen ontstaan. En zo geschiedde.
In het blad Quote refereerde Won Yip onlangs aan de huidige lockdown van de Nederlandse samenleving en de consequenties voor zijn zakelijk imperium: ‘Bij de Yip Group werken driehonderd mensen, maar niemand gaat ontslagen worden, straks heb ik ze allemaal weer nodig. En als we eraan gaan dan gaan we met z’n allen. En laten we eerlijk zijn: wij hebben de afgelopen jaren goudgeld verdiend, dus moeten we ook nu niet meteen gaan zeuren. Wij kunnen het wel een tijdje uithouden, we moeten het gewoon even slikken.’ De verslaggever vraagt hem of veel horecaondernemers een spaarpotje hebben. Won Yip antwoordt: ‘Ik denk maar tien procent. Met respect en ik vind het heel naar maar mensen die net een eigen zaak hebben geopend kunnen gewoon de deur dichtdoen en de schuldsanering in. Hoop is het uitstellen van teleurstelling.’
Bootvluchtelingen
Het is de Chinese ondernemer ten voeten uit. Recht door zee en eerlijk. Hij houdt altijd het groter geheel in ogenschouw en trekt pas daarna conclusies. Hij is optimistisch en een volhouder. Won Yip verklaarde twee jaar geleden in het Financieel Dagblad: ‘Van mijn ouders heb ik geleerd: als je hard werkt kun je alles.’
Het verhaal van de familie van Won Yip is eigenlijk een American Dream in de Lage Landen. Zijn ouders waren ooit Chinese bootvluchtelingen die in 1961 vanuit Cuba in Rotterdam arriveerden. Met niks. Hoewel Won Yip in Tilburg is geboren belandde de familie in het Zeeuwse Vlissingen waar zijn ouders een Chinees restaurant begonnen. Met succes. De vier kinderen van het gezin, zus Annie, broer Long, Won en broertje Johnny moesten op jonge leeftijd meehelpen in het restaurant. Ze pelden knoflook, schilden uien, haalden tafellakens door de strijkmachine en zetten stoelen op het terras. Vader Yip duldde weinig tegenspraak. De kinderen moesten de armen uit de mouwen steken want de ouders wisten nog hoe de hongersnood in China voelde, de ouders wisten nog hoe het was om arm te zijn en geen stip op de horizon te zien. De kinderen niet. De kinderen werden geboren in welvaart. Broer Long Yip vertelde later: ‘We kregen jaarlijks een nieuwe fiets en als onze ouders naar Hongkong gingen, kwamen ze terug met merkkleding en de nieuwe walkmans. Hun restaurant liep fantastisch.’
Een baasje
De merkkleding was meteen een gelegenheid voor Won Jip om zijn aangeboren zakelijke instinct te etaleren. Het Financieel Dagblad tekende een aantal jaren geleden op: Zijn krantenwijk liet hij door anderen lopen en op het schoolplein verpatste hij zijn afdankertjes. Johnny Saija, die in 4 Mavo naast hem zat: ‘Won gedroeg zich als een baasje en door zijn kleren van Adidas, Lacoste, Fila en Ellesse en de Seiko om zijn pols was hij een opvallende verschijning. Toen ik hem vertelde dat ik zijn merkkleding interessant vond, mocht ik de polo’s of spencertjes waarop hij was uitgekeken voor een spotprijs van vijftien, twintig gulden overnemen. Daar was ik dolgelukkig mee.’
School en leren waren niet Won’s ding ofschoon hij wel een rekenwonder is. Won rondde de Mavo af maar zijn poging om de Havo te doen strandde. Had het wellicht te maken met de autoritaire houding van het schoolse systeem waarin de eigenzinnige Won niet paste? Op 19-jarige leeftijd ging hij werken voor zijn ouders. Tegelijkertijd besloot hij zijn eerste café Pubbles te kopen in Goes, ook in Zeeland. Hij had wat geld gespaard en verder leende hij kapitaal om het café over te nemen. Het werd een succes.
Dit was de eerste stap die Won Yip weloverwogen nam voor zijn beoogd horeca-imperium. De mare gaat dat Won een aanbieding kreeg om een café in Amsterdam te kopen. Hij was amper twintig jaar en nog nooit in de hoofdstad geweest. Hij pakte een kaart van Amsterdam om te kijken waar dit café gezeteld was. Café Zwart ligt op een gunstige plek in het centrum, bij het Spui. Won Yip kocht het establishment ongezien. Daarna vergaarde hij de hoofdstedelijke zaken Yip Fellows, Majestic, Euro Pub, Players en Sushi Samba, dat onderdeel uitmaakt van een internationaal restaurantketen. In 2019 opende Won Yip Simply Fish, weer in Amsterdam en een foodmarket in Scheveningen waarvan zijn bedrijf een belang van 51 procent heeft.
Meer Chinees
Hoe komt het toch dat Won Yip zo succesvol is? Hijzelf verklaart dat zijn manier van zakendoen meer Chinees is dan Nederlands. Hij is veel ambitieuzer dan de gemiddelde Nederlander. Nederlanders zijn eerder tevreden. Chinezen gaan door. Werkdagen van zestien uur zijn niet ongewoon voor de horecakoning van de Dam.
Aanvankelijk verwierf Won Yip in 2016 nationale bekendheid door het nieuws dat hij het duurste penthouse van het land had gekocht, boven in het dan nog te bouwen Pontsteigergebouw in Amsterdam. In totaal kocht hij 1400 vierkante meter waarvan tweederde binnen twee jaar werd verkocht met winst, uiteraard. Tegenwoordig kennen mensen hem vooral van het populaire televisieprogramma Dragons’ Den waarbij hij een van de vijf ondernemers is voor wie beginnende entrepeneurs een pitch kunnen doen in de hoop dat hun plan door een van de vijf zal worden gefinancierd. Tijdens de afleveringen zie je Won Yip, de zakenman, in actie. Met zijn donkere opvallende stemgeluid stelt hij altijd de juiste vragen in dit van origine Japanse televisieconcept. Onlangs zei hij tegen een fietsenmaker die mileubewuste zogenaamde druipbekers had uitgevonden om de restjes uit de flessen shampoo, olie en afwasmiddel te halen/ te laten druipen: ‘U zegt 50.000 euro hiervoor nodig te hebben. Ik kan het voor minder dan 30.000 euro laten produceren en hoe uniek is uw product dan?’
