Aanbieding: gratis workshop levensverhaal schrijven

Geplaatst in: Cultuur, Identiteit, Column, Erfgoed

Vilan van de Loo is onderzoekster en schrijfster. Haar interesse gaat uit naar het oude koloniale Indië. Daar schrijft ze bij voorkeur haar boeken over. Ze is ook initiatiefnemer van De Indische Schrijfschool. Dit jaar verscheen Uit naam van de majesteit, een biografie over de beruchte militair Van Heutsz. Zij is vaste columnist bij ons en elke vrijdag verschijnt er een nieuwe column van haar hand. Vandaag een bijzondere aanbieding: een gratis workshop Levensverhaal schrijven. U kunt zich hiervoor aanmelden via deze link.

Dit is voor iedereen die bij zichzelf denkt: ‘Volgend jaar ga ik écht dat levensverhaal opschrijven.’ Goede voornemens zijn weinig waard. Even een fijn gevoel, dan denkt u weer aan iets anders. Wat u nodig heeft, is een plan.

Wat is een plan? Dat is iets waardoor het deze keer wèl gaat lukken.

Voordat u zegt, hoe-dan, komt hier het goede nieuws. Begin januari geef ik online een gratis workshop over het schrijven van een levensverhaal. Daarin vertel ik hoe ik het zelf altijd aanpak. En ik wil niet opscheppen, maar met die aanpak heb ik inmiddels tientallen boeken geschreven inclusief een proefschrift. Dus die aanpak werkt. Na de workshop kunt u aan de slag.

Ik hoop gewoon dat er veel meer levensverhalen uit en over Indië op papier komen. U en ik maken mee dat het hier nog steeds niet duidelijk is wat het verschil is tussen Indisch en Indonesisch, en er zijn oudere mensen die herhaaldelijk de vraag kregen: “Waar hebben jullie Nederlands geleerd?” Antwoord om er áf te zijn: “Op de boot naar Nederland.” Er zijn nog kinderen, al lang, lang volwassen, die voelen: “ik moet het leven van mijn ouders opschrijven, en ook hoe ze met de oorlog bleven doorleven en ik daardoor eigenlijk ook.”

Schrijven is blijven, is bewaren wat er is geweest omdat het waardevol is.

Pluspunt van deze tijd: wanneer u gaat schrijven, heeft u helemaal geen emotionele ruimte over om te piekeren over corona. Dat merk ik zelf, nu ik werk aan een boek over het KNIL. Sta ik in de supermarkt, dan denk ik niet de hele tijd aan misschien besmet worden, maar aan het tangsileven na 1914, want dat was het jaar waarin er een verbod kwam op het kazerneconcubinaat. Hoe was het ervoor, hoe was het erna, waarom eigenlijk? Duizend vragen en meer gaan door mijn hoofd terwijl ik voor de groenteschappen sta en naar de broccoli kijk. U kunt dat afleiding noemen. Ik noem het kiezen waar ik mijn tijd van leven aan besteed: aan piekeren of aan iets dat mijn leven van binnen rijker maakt. Dat gun ik u ook.

Dat is het dus. Hup, weg met de goede voornemens. Maak een plan om het levensverhaal op papier te gaan zetten. U hoeft het alleen te willen en te voelen dat het tijd is. Ik leg in de workshop uit hoe u begint en hoe u verder gaat. De rest is een kwestie van doen.

Verder lezen

Column

Column: In het bordeel

Film

CinemAsia Film Festival bestaat 20 jaar: 6 (nieuwe) filmtips

Column

Column: Brieven uit Japan