Demi Herder (22) is geadopteerd uit Taiwan, groeide op in Nederland en woont nu in Hong Kong. Door haar studie Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam ging zij zich bezig houden met thema’s als ongelijkheid en onrechtvaardigheid in de samenleving. Zij is vaste columnist bij Meer Dan Babi Pangang. Vandaag schrijft ze over de impact van corona op de stad.
Hong Kong is een dynamische stad, volgebouwd met wolkenkrabbers die de skyline van de stad verrijken. Wat echter ontbreekt zijn de overvolle straten van drommen mensen. Ik loop opeens door een haast uitgestorven stad en ik bots niet meer elke minuut tegen iemand op. Is dit nog steeds hetzelfde Hong Kong waar ik meer dan een jaar geleden naartoe ben gekomen?
Sinds een jaar woon ik in deze stad en inmiddels heb ik mijn plek hier wel gevonden. Het is tot nu toe een afwisselend en turbulent jaar geweest. Het begon in juni 2019 met de demonstraties vanwege de omstreden uitleveringswet aan China. Ruim een half jaar lang was Hong Kong een stad waar demonstraties een deel van het dagelijks leven waren geworden. De demonstraties werden steeds gewelddadiger naarmate de weken verstreken, met als hoogtepunt de escalatie tussen demonstranten en de Hongkongse politie op de campus van de Polytechnische Universiteit.
Na november werd het rustig. Eind december ging het nieuws rond dat er in Wuhan, China, een virus was uitgebroken en iedereen was op zijn hoede. Nu is het bijna een jaar later en Hong Kong voelt alweer als een hele andere stad. Een Hong Kong waarvan de toekomst onzeker is.
De uitbraak van een nieuw virus
Het eerste corona-geval werd gemeld op 23 januari van dit jaar en kort daarna brak er paniek uit. Ook hier begonnen mensen te hamsteren en sloegen als gekken XXL pakken toiletpapier en flessen bleekmiddel in. Vanaf februari gingen scholen dicht, gevolgd door kantoren, restaurants, bars en andere openbare plekken. De overheid riep iedereen op om zoveel mogelijk binnen te blijven: het anders zo drukke Hong Kong viel stil.
De afgelopen maanden hebben we in Hong Kong twee besmettingsgolven gehad. Op dit moment zitten we in de derde golf, waarvan het eind in zicht lijkt te komen. We hebben maatregelen zien toenemen en afnemen en de economie heeft aardig wat tegenslagen gehad. Veel restaurants en winkels moesten hun deuren sluiten vanwege de demonstraties, en daar is ook nog eens de klap van corona bovenop gekomen. De normaal gesproken drukbezochte winkelcentra en restaurants zijn net zoals de rest van de stad leeg. Vooral kleine ondernemers blijven in twijfel achter over hun onzekere toekomst in het financiële centrum van Azië.
Opnieuw angst en onzekerheid
Naast de uitbraak van het coronavirus is op 30 juni van dit jaar de veiligheidswet ingetreden. Deze wet zorgde opnieuw voor ophef, onzekerheid en angst, want dit betekent onder andere dat straatprotesten worden gezien als terrorisme en dat kritiek uiten op de Chinese overheid strafbaar is. Voor de Chinese en Hongkongse overheid leek het moment om deze wet in te voeren niet beter uit te kunnen komen dan nu tijdens de corona-uitbraak, terwijl mensen thuis zaten met zorgen over het virus. Niemand waagde het nog in grote groepen bij elkaar te komen om te demonstreren en het risico te lopen om het virus te krijgen.
What’s next?
Sinds het intreden van de nieuwe wet en het aantal coronabesmettingen dat lijkt af te nemen, is ook de angst voor het virus onder de mensen verminderd. De straten in Hong Kong vullen zich langzaamaan weer met mensen en wekelijks vinden kleinschalige demonstraties plaats, verspreid door de stad. Opnieuw klinken de welbekende protestleuzen door de straten van Hong Kong. Voor Hongkongers is deze stad hun thuis, en zij zullen er dan ook alles aan doen om hun thuis te beschermen.
Zowel de demonstraties als de pandemie hebben een grote impact gehad op Hong Kong en zijn inwoners en niemand weet precies welke andere gevolgen dit zal hebben voor de stad. Wat iedereen zich nu afvraagt is: ‘Hoe komt Hong Kong hier weer bovenop?’, en nog belangrijker, ‘Kan Hong Kong zijn onafhankelijkheid behouden of zal het uiteindelijk volledig in de handen vallen van China?’
