Renate Heru Utomo is sinoloog en theesommelier. Ze is getrouwd met Tom en heeft twee dochters, Amy (9) en Celine (2). In een serie van zeven columns combineert Renate Peranakan-gerechten of -tussendoortjes met Chinese theesoorten. Deze combinatie staat symbool voor de twee werelden die haar (voor)ouders hebben achtergelaten, maar nu weer samenkomen op Nederlandse bodem. Een column over identiteit, culturen en smaken.
De sponscake. Zacht. Groen. Zoet. Romig. Sponzig. Vroeger bakte mijn moeder er op elke verjaardag één. Dat lukte eigenlijk bijna altijd. Heel soms zakte hij een beetje in en dan baalde mijn moeder als een stekker. Mij maakte het echt niet uit, als ik maar een plakje kreeg. Ik was er gek op. En ik heb het altijd bijzonder gevonden dat er ondanks de fluffy, wolkachtige structuur altijd wel een verjaardagskaarsje in bleef staan.
Een echte klassieker. Zo voelde dat tenminste. Maar eigenlijk is de Indonesische sponscake helemaal niet zo oud. Daarnaast vinden we de sponscake ook in veel andere culturen terug. Zo zijn er de Antilliaanse sponscake (pan lefi) en de Victoria-sponscake uit Engeland. Wat maakt de Indonesische sponscake dan zo bijzonder? De smaak en geur van pandan misschien? Er zitten ook eieren, bakpoeder en tarwebloem in. De laatste twee ingrediënten komen uit Europa. De Indonesische sponscake is dus pas ontstaan nadat de Nederlanders nieuwe ingrediënten en bijbehorende baktechnieken introduceerden.
Met de kerstdagen heeft mijn oudste dochter Amy een sponscake gemaakt, in een opwelling. Dat hebben we wel vaker met eten: ergens opeens trek in hebben en nergens anders meer aan kunnen denken. Ik had alleen geen pandan-essence in huis. En geen santan (kokosmelk). Tijdens bakken en koken denk ik vaak: oké, dan maar iets anders erin gooien. Dus heb ik er cacaopoeder in gedaan. Werd eigenlijk ook erg lekker. Een chocoladesmaakje gaat er altijd wel in hier in huis.
Met een beetje googelen vond ik een sponscakerecept van Pisang Susu zonder kokosmelk. Een beetje wantrouwig begon ik eraan, want er zijn mensen die recepten delen en expres één of twee ingrediënten weglaten. Maar dít recept is echt een aanrader, en kinderproof! Geen inzakgevaar en succes gegarandeerd! Amy had alles zelf afgewogen en gemixt. Het mixen duurde wat langer dan een standaardcake, maar dat vond ze niet erg. Tijdens het mixen keek mijn moeder, die ook in huis was, af en toe naar het proces. “Ziet er goed uit hoor”, zei ze. Na het eiwit en de suiker te hebben gemixt hielden we als test de kom op z’n kop. Het beslag viel niet naar beneden. Mooi. Toen het beslag eenmaal in de oven zat keken we om beurten nieuwsgierig of het alles nog steeds goed ging. Glimlachend verzekerden we elkaar steeds: “gaat goed hoor…”
En het ging zeker goed. Het resultaat is wel iets droger dan de sponscakerecepten waar olie of kokosmelk in zit, maar helemaal niet storend. Het resultaat is nog steeds erg zacht en sponzig. En ideaal te combineren met een romige thee. Dat vult het gemis van de kokosmelk mooi aan! En daarom past milky oolong er bijzonder goed bij. Deze thee is zacht en vooral romig van geur en smaak. Een warm vanille-ijsje. Soms wordt milky oolong gemaakt door de theebladeren boven melk te stomen. Andere milky oolongs zijn gemaakt van een theevariëteit die van nature romig en melkachtig smaakt. Iedere milky oolong is goed te combineren met iets drogere gebakjes. Oolong is een theesoort die tussen groen en zwart in zit. Waar groene thee soms een bittere smaak kan hebben en zwarte theeën voor sommigen iets te zwaar zijn, is oolong een ideale tussenweg.
Nadat de thee was gezet stak ik een verjaardagskaarsje in de cake, ook al was er niemand jarig. Hij bleef er goed in staan. Amy blies hem met trots uit. Haar eerste zelf gebakken sponscake! We proostten op een niet-ingezakt exemplaar.
