Jinai Looi
Het enige wat zij leuker vindt dan praten over eten is eten zelf!
Wie ben je?
Ik ben Jinai. Geboren in Singapore, getogen in Rotterdam. Het koken zit echt in de familie. Mijn vader werkt als demonstratie kok en mijn broertje Hao-En Looi is meester-kok. Op mijn 6e kookte ik stiekem toen mijn moeder niet thuis was mijn eerste gerecht: gepaneerde aubergine. Ik zag het toevallig op TV en het leek me wel lekker. Sindsdien ben ik blijven koken is en experimenteren van smaken, geuren en kleuren.
Mijn ouders wonen in Nederland. De familie van mijn moeders zijde wonen in Singapore en de familie van mijn vaders kant in Maleisië. Mijn voorouders komen oorspronkelijk uit Fujian (Fukkien/Hokkien), Xiamen, Fuzhou en Chaosan gebied. Thuis mochten we geen Nederlands praten maar spraken we Madarijn of Cantonees. Mijn ouders spraken Fujianees met elkaar, dus dat heb ik mee mogen pikken. Mijn ouders waren echte Chinese ouders. Dat betekende dus dat ik iedere zaterdag verplicht naar de Chinese school moest tot en met m’n 21e. Ik heb veel van de Chinese cultuur mogen meemaken. Als kind gingen we vaak terug naar Singapore en Maleisië, waar al mijn ooms, tantes, neven en nichten wonen.
Wat betekent jouw naam?
Jin-Ai Looi, 雷仁愛 (Looi Jin Ai / Lei Ren Ai in het Mandarijns), is uit het Fujian dialect. Looi betekent Donder van de Dondergod en Jin-Ai is de mens liefhebbende uit de film Inn of the Sixth Happiness (Nederlandse titel: Herberg van het Zesde Geluk) met Ingrid Bergman als hoofdrolspeelster die het waargebeurde verhaal van Gladys Aylward vertolkt. Mijn bedrijf heb ik ook Het Zesde Geluk genoemd.
Mijn vader had de film gezien en besloot als hij een dochter kreeg haar die naam te geven.
Wanneer was je voor het eerst in China?
Mijn eerste keer in China was in 2006. Ik was daar samen met studenten van TU Delft voor het 2006 Ontwerp project Shanghai. Mijn tweede bezoek was nog indrukwekkender, ik ging met Fenmei Hu naar het dorp waar zij was geboren en waar haar oma woont.
Hoe omschrijf je je eigen culturele identiteit?
Heel divers, mijn uiterlijk is Chinees/Aziatisch, maar ik voel me een wereldburger. Ik versta drie Chinese dialecten, maar ik kan mij daarin niet perfect uiten. Ik kan me wel goed uiten in het Nederlands, maar daarin maak ik weer vaak taal- en stijlfouten. Soms schaam ik me voor beide culturen. Maar ik vind zelf dat ik heel Chinees denk (logisch en functioneel), maar in mijn doen en laten ben ik meer Westers (spontaan, extravert). Ik ga liever niet met old fashioned Chinezen om die kortzichtig en eenzijdig denken of een typische lifestyle op na houden (materialistisch zoals alleen maar merkkleding, bepaalde type auto of alleen Chinees praten waar anderen erbij zijn).
Hoe ga jij om met het leven tussen twee culturen?
Eigenlijk tussen meerdere culturen: Singaporees / Maleis / Fukkienees / Cantonees / Mandarijns en Nederlandse culturen. Neem van alle culturen het beste
Wat vind je het leukste uit je cultuur?
De taal die zo mooi is en dat het eten erg belangrijk is
Wat vind je het stomste uit je/die cultuur?
En waarom? Alle bijgeloven en vooroordelen. Angst om gezicht te verliezen. Vaak dus angst voor het onbekende en onzekere. (Zie ook eerdere vraag over culturele identiteit). Van het Nederlandse cultuur vind ik soms jammer dat ze denken dat ze de slimsten en de besten zijn. Okay, we hebben veel bereikt als een klein landje, maar soms mag het iets bescheidener worden opgesteld: bijv.: Wereldstad Rotterdam: Manhattan aan de Maas. Ook het niet goed Engels kunnen spreken (van belangrijke invloedrijke mensen) kan ik me heel erg aan ergeren.
Ik ben super-Nederlands, omdat ik…
van kaas, haring en van kroketten hou. Ik ben vrij nuchter
Ik ben super-Aziatisch, omdat…
ik alleen goed kan tellen in het Chinees, altijd rekening hou met anderen en meestal heel bescheiden en gastvrij bent. (Ke Qi / Hak He) Neem ook altijd iets mee voor anderen en ik deel graag (eten).
Waar ben je nu mee bezig?
Iedereen in Nederland goed en authentiek Chinees te laten koken bij Het Zesde Geluk, of mensen blij maken met eten, fotografie, design en muziek.
Wat is je favoriete gerecht?
Chinees: Dumplings en Loempia Nederlands: Patat, kaas, kroket en haring.
Op welke prestatie ben jij het meest trots?
Live koken bij Koffietijd en mee mogen werken aan Maancake en Jasmijn en Babi Pangang project.
Wat is je grootste uitdaging geweest?
Om financiering te vinden voor het opstarten van de winkel/kookstudio
Wat motiveert jou om elke dag je bed uit te komen?
Nieuwe ervaringen en nieuwe mensen ontmoeten.
Is er een liedje waar je elke keer weer emotioneel van wordt?
Bahasa/Maleis: Volkslied van Singapore: Majulah Singapura
Mandarijn: Teresa Teng – Ye Lai Xiang (tuberoos)
Hokkien: Teresa Teng – Tien Oh Oh (de lucht wordt zwart)
Cantonees: Teresa Teng – 漫步人生路, Walking The Human Road
Nederlands: Abel – Onderweg
Engels: Charlene – I’ve Never Been To Me
Japans: Sukiyaki (Ue o Muite Arukou) – Kyu Sakamoto
Spaans: Cesaria Evora – Besame Mucho
Grieks: ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ – ΑΠΟΛΥΟΜΑΙ Zig Zag Apoliomai (ik neem ontslag)
Als je door de tijd zou kunnen reizen, welk advies zou je je jongere zelf geven?
Ga eerst reizen en/of voordat je gaat studeren.
Hoe zou je de autobiografie van je leven noemen?
Jinai van Het zesde Geluk of Het Ongeluk van Het Zesde Geluk
Heb je nog een film/boek/muziek tip?
Inn of the Sixth Happiness / Herberg van het Zesde Geluk
Is er nog iets dat je zelf kwijt wil?
Ik ben superblij dat Julie dit project is gestart!
