Fotojournalist Ruben Lundgren wordt aangetrokken door de fotogenieke onderwerpen die hij dagelijks in China om zich heen ontwaart. Dat bracht hem op het idee om een fotoboek samen te stellen en een inkijkje te geven in de wereld van Chinezen.
Nog een week te gaan en dan sluit de crowdfunding ‘Real Dreams’ van fotograaf Ruben Lundgren (1983). Al in 1909 schreef J.R. Chitty in zijn boek ‘Things seen in China’: “China zit tjokvol – in de westerse optiek – met de meest vreemde ongerijmdheden, en tot deze zijn gezien, meegemaakt en, om maar zo te zeggen, verwerkt, is het vrijwel onmogelijk tot enig helder beeld te komen van een land vol schoonheid en belang voor iedere intelligente waarnemer…”
Ruben kan dit als fotograaf/curator en al dertien jaar woonachtig in China alleen maar beamen. De zin uit het boek van Chitty was een inspiratie voor zijn fotoboek. Ruben: “Aan die westerse blik vol ‘vreemde ongerijmdheden’ van meer dan een eeuw geleden is weinig veranderd. Zeker voor een fotojournalist is het lastig om niet aangetrokken te worden door tal van clichématigheden. Van robotbarman, huisdierdroger of buitenaardse whisky verkopers, het zijn allemaal zeer fotogenieke onderwerpen om de camera op te richten en in mijn fotografie maak ik daar veel gebruik van.” Daardoor kwam hij op het idee om een fotoboek samen te stellen om aan de hand van deze absurde façade een inkijkje te geven in de wereld van de Chinezen. Het boek gaat Real Dreams heten, de tekst wordt geschreven door journaliste Marije Vlaskamp.
Ruben: “Fotografie is veranderd in de loop der jaren. Twintig jaar geleden was er nog geen enkel fotomuseum in Nederland, nu heb je er verschillende. En de positie van China is veranderd. Dat maakt dat ook in China fotoverzamelaars zijn ontstaan, verzamelaars met interesse voor de eigen geschiedenis. Zij zoeken, zeker voor de periode van de jaren dertig, vooral in het buitenland naar goede fotografie omdat veel fotografie in die jaren is gemaakt door Europeanen. Ellen Thorbecke is hier een heel goed voorbeeld van. Deze journaliste ging in de jaren dertig voor een aantal jaren in China wonen met haar man. Ze schafte haar eerste camera en begon vanuit interesse met het fotograferen van het dagelijks leven van China. Dat deed zij met een open blik, zonder westers vooroordeel. En dat maakt dat haar werk tot op de dag van vandaag in China zeer populair is. Er is een tijdje terug zelfs een Nederlands fotoboek van haar in het Chinees vertaald.”
Ik ben op dit moment hard aan het werk om de tentoonstelling Ellen Thorbeckes China in het Nederlands Fotomuseum te organiseren, die hopelijk in de zomer te zien zal zijn.
Ruben Lundgren studeerde in 2005 af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Zijn afstudeerproject was in China. Toen hij een leuk land zocht in 2007 voor een vervolgstudie, besloot hij voor Beijing te gaan. Londen en New York waren zo cliché vond hij. Op dat moment had hij niet zoveel met China, het was niet een droom die hij als klein kind al had om naar China te gaan. Nadat hij zijn master aan de Central Academy of Fine Arts in Beijing voltooid had, bleef hij er hangen. Na dertien jaar bevalt het land hem nog steeds. Als boomlange Nederlander van twee meter heeft hij zich nooit gestoord aan de starende blikken van de Chinezen, het was juist een leuke ingang voor smalltalk. Ruben: “Ik heb ook in Tokyo gewerkt en daar merk je dat de Japanners veel terughoudender zijn dan Chinezen. Ze kijken wel maar durven niets te vragen omdat ze bang zijn dat dit brutaal is. Chinezen lijken veel meer op Nederlanders wat dat betreft, spontaan, directer. Ik heb zowel Nederlandse als Chinese vrienden. De Nederlandse vrienden ken ik van de ambassade of het zijn collega’s die ook voor de Nederlandse kranten werken. Of er verschil is? Chinezen zijn heel erg gehecht aan hun familie. Dan vragen ze wel eens waar mijn thuis is. Dan zeg ik: Beijing is mijn thuis. Maar nee, dat bedoelen ze dan niet, thuis is voor hen de plek waar je familie woont, waar je voorouders liggen.”
Ik heb een heel fijne relatie met mijn ouders, maar de plek waar zij wonen is niet mijn thuis, dat is toch echt Beijing.
Meer weten over Ruben? Check zijn website: www.rubenlundgren.com
