Aaron Wan: “Wat je achtergrond ook is, echt talent komt wel bovendrijven”

Geplaatst in: Identiteit, Portret, Interviews

Aaron Wan (51, Chinees-Nederlands) is acteur en heeft rollen op zijn naam staan  in onder andere ‘Het Paard van Sinterklaas’, ‘Flikken Rotterdam’ en ‘Oogappels’. Sinds januari is hij ook op Netflix te zien als de premier van China in ‘The White Tiger’. Hoewel veel mensen hem kennen als acteur, is dit niet het pad wat hij altijd gevolgd heeft.

“Ik heb eerst jaren kantoorwerk gedaan. Het was een goede baan met een relatief hoog salaris en het bood mij de nodige zekerheid. Toch begon het bij me te knagen en zocht ik naar voldoening. Wanneer je in je basisbehoeften kunt voorzien, is dat waar ieder mens uiteindelijk naar op zoek gaat. Iets wat zo goed bij je past, dat je het ook van harte zou blijven doen als je er niet betaald voor zou worden. Mijn passie ligt tot op de dag van vandaag in het zingen, acteren en dansen.” Veel mensen hebben hem gewaarschuwd het niet te wagen in de televisie- en filmindustrie. Al helemaal niet vanwege zijn Aziatisch uiterlijk. “Maar ik luister nooit,” lacht hij.

Inmiddels heeft hij agenten in Nederland, Zweden en Londen en wist hij recent nog een plekje te bemachtigen op de short list van een ‘Marvel Universe’ film. Aaron heeft een lange weg van doorzetten achter de rug. “Het is nu nog steeds niet het makkelijkste pad om te bewandelen, maar wel minder zwaar dan twintig jaar geleden. Nederland loopt simpelweg een beetje achter en Netflix juist weer voor.” Een tijd terug vroeg hij aan zijn agent in London of het als 50-jarige nog wel zin voor hem had om zich ook te richten op de internationale markt. Daarop antwoordde ze het volgende:

Júíst nu. Voor acteurs met een niet-Westerse achtergrond is het eindelijk mogelijk om een inhaalslag te maken. Jij kunt dit.

Steeds vaker krijgt Aaron rollen aangeboden die niet per se iets te maken hebben met zijn Aziatische voorkomen. Tegenwoordig speelt hij van alles, van cowboy tot liftmonteur. Helaas gebeurt het ook nog wel eens dat hij besluit werk te weigeren. Zo kreeg hij twee keer een rol aangeboden bij het ‘Sinterklaas Journaal’. De eerste nam hij aan, de tweede sloeg hij af. Voor zijn eerste rol speelde hij een zogenaamde hulp-Sint. Rond die tijd kwam net de discussie rond de Zwarte Piet op gang. Om die reden wilde het ‘Sinterklaas Journaal’ juist culturele diversiteit uitdragen en werden er hulp-Sinten ingeschakeld. Naast de Pieten zouden zij de Sint helpen met zijn taken. “We moesten als hulp-Sinten naar een heuse Sinterklaas Academy om te leren hoe we onze mijter recht moesten zetten, onze staf vast moesten houden enzovoorts.” De tweede keer heeft Aaron echter afgeslagen. Hij zou de rol moeten vervullen van een toerist bij de Zaanse Schans en iets in het Chinees moeten roepen.

Sinterklaas zou vervolgens over mijn bol aaien. Wat wilden ze daarmee uitdrukken? Dat Aziaten onderdanig zijn? Dat doe je toch ook niet bij Marokkanen? Of Amerikanen?

Hulp-Sint bij het Sinterklaas Journaal

Als (Aziatisch) acteur moet je dus ook leren om nee te zeggen. Volgens Aaron is dat het moeilijkst in het begin, omdat je dan liever alles aanpakt wat op je pad komt. Mettertijd leer je afwijzingen niet persoonlijk op te vatten. Misschien lag het aan je lengte, de manier waarop je liep of had je te weinig rimpels op je gezicht. Niet iedere afwijzing is een aanval op je acteervaardigheden. “Een Nederlandse vrouw, die zich ook bezig hield met de filmbranche, verweet mij ooit dat ik het makkelijker zou hebben. Het feit dat ik Chinees ben, betekende volgens haar dat ik met minder concurrentie te maken had. Zij was een blonde dame, ‘zoals half Nederland’. Dan denk ik: en toch zijn er ook blonde dames die uiteindelijk aan de top komen. Zij zijn doorgegaan. Wat je achtergrond ook is, echt talent komt wel bovendrijven.”

En zo is Aaron Wan, jaren later, nog steeds acteur en staat hij in India op de set van ‘The White Tiger’. Een intrigerende film op Netflix over het leven van de jonge Balram, een taxichauffeur in Delhi. Aaron kreeg tijdens zijn luxueus verblijf ook een eigen taxichauffeur toegewezen. “Ik vroeg hem waar hij verbleef, maar daar gaf hij hele vage antwoorden op. Misschien sliep hij net als Balram in de auto of in de garage. Het enige dat ik zeker wist, was dat hij op de een of andere manier altijd paraat stond.”

Aaron Wan voor het Taj Mahal, Agra

Zijn ervaring met de chauffeur liet de acteur echt iets zien van de Indiase cultuur. Hier in Nederland groeit men op met het idee van egalitarisme. Welk beroep je ook hebt, iedereen is gelijkwaardig aan elkaar als mens. Het Nederlandse in hem vroeg aan zijn chauffeur om ’s avonds mee een hapje te gaan eten. Het Indiase in de chauffeur weigerde Aarons aanbod, vanwege het idee van hiërarchie waar hij mee opgegroeid is. “Zelfs al was hij wel akkoord gegaan en had hij mij vergezeld tijdens het avondeten, dan hadden genoeg restauranteigenaars hem alsnog geweigerd.”  Meerdere keren deed Aaron een poging, maar steeds weer werd duidelijk dat in India zoiets niet gepast is. Zo nu en dan vroeg Aaron zijn chauffeur om even een zakje chips en een flesje water voor hem te kopen. Natuurlijk mocht hij ook iets voor zichzelf meenemen, op Aarons kosten. “Dat deed hij dan uiteindelijk wel. Als even niemand keek.”

‘The White Tiger’ is sinds 22 janurari 2021 te zien op Netflix. Geniet van de zonovergoten cinematografie en laat je meeslepen in het boeiende verhaal van Balram Halwai. En spot het karakter van Aaron Wan: de premier van China!

Verder lezen

Column

Column: Reflecteren op ongelijkheid en Indisch zwijgen in een rouwproces

Boeken     theater

Theatervoorstelling ‘Gelukzoekers op Sumatra’ is geïnspireerd op aanstootgevende romans die de koloniale wreedheid beschreven

Identiteit     Muziek
Recensie

‘Don’t stop me now’: een zeer geslaagd eerste optreden van zangeres Sophia Löwe