De 20e editie van CinemAsia Film Festival is van 5 tot en met 10 maart in Amsterdam in de filmtheaters Studio/K, Rialto De Pijp en Rialto VU. Het is een van de grootste Aziatische filmfestivals van Europa. Dit jaar zijn 59 films te zien, waarvan 33 blockbusters, art-house films en documentaires en 26 korte films van uiteenlopende genres uit verschillende landen en regio’s als Indonesië, Zuid-Korea, China, Hong Kong, Taiwan, India, Japan, Maleisië, de Filipijnen en meer. Deze jubileum-editie biedt daarnaast een retroperspectief op Aziatisch-Nederlandse producties van makers van eigen bodem. MDBP tipt 6 films.
24 Hours with Gaspar (2023)
Deze film speelt zich af in het dystopische Jakarta in de nabije toekomst, in een stad die geplaagd wordt door de woede van rechteloze mensen. Privédetective Gaspar heeft de taak een netwerk van massagraven en mensenhandel te onderzoeken. Tijdens zijn zoektocht ontmoet hij een informant die hints geeft over de verdwijning van zijn jeugdvriend. Als hij een crimineel syndicaat ontdekt onder leiding van de meedogenloze Wan Ali, tikt de klok van Gaspar’s missie: hij heeft nog 24 uur te leven voordat zijn defecte kunstmatige hart stopt met kloppen. Hij vertrekt op zijn motor en verzamelt een groep medesamenzweerders die allemaal hun redenen hebben om wraak te nemen op Wan Ali.
Deze samensmelting van roadthriller en sciencefiction, gebaseerd op de veelgeprezen roman van Sabda Armandio, is een commentaar op de corrupte hiërarchie van Indonesië. Met een cast bestaande uit de sterren Reza Rahadian, Shenina Cinnamon en Laura Basuki heeft regisseur Yosep Anggi Noen met succes een genre-buigende film gecreëerd.
Te zien: 7 maart om 16:30 in Rialto VU en 9 maart om 19:10 in Studio/K
Snow in Midsummer (2023)
Op 13 mei 1969 braken in Kuala Lumpur dodelijke rassenrellen tegen Chinezen uit. Onder hen bevinden zich het jonge meisje Ah Eng en haar moeder. Ze zoeken hun toevlucht bij een Kantonese operagroep en overleven de nacht, maar verliezen de broer en vader van Ah Eng. 49 jaar later bezoekt Ah Eng, inmiddels van middelbare leeftijd, een begraafplaats die binnenkort gesloopt wordt, op zoek naar antwoorden en afsluiting.
Snow in Midsummer is genomineerd voor 9 Golden Horse Awards, waaronder die voor Beste Narratieve Speelfilm. De film laat een gewelddadige episode uit de Maleisische geschiedenis in een aangrijpende beeldtaal zien door de ogen van Ah Eng, wiens verhaal is samengesteld uit de vele echte verhalen van mensen wier familie en vrienden het slachtoffer zijn geworden van de rellen. Zo confronteert Snow in Midsummer nationaal trauma via een elliptisch verhaal dat spreekt over aanhoudend verdriet. Deze film is een fragment van de geschiedenis dat het huidige Maleisië blijft bepalen, op artistieke wijze weergegeven en is van cruciaal belang voor een veel te lang uitgestelde sociale afrekening.
Te zien: 8 maart om 16:20 in Studio/K (met speciaal intro van Jo-Lene Ong), 9 maart om 12:00 in Rialto VU en 10 maart om 19:00 in Rialto De Pijp
Guián (2023)
Filmmaakster Nicole Chi Amén kon haar hele leven niet in woorden communiceren met haar grootmoeder, Guián. Haar grootmoeder heeft nooit Spaans geleerd, en zij heeft nooit Chinees geleerd. Na het overlijden van Guián neemt Nicole haar camera in de hand om de mensen te bezoeken die Guián kenden en reist ze naar Guiáns geboorteplaats in China. Haar beelden vormen een liefdesbrief aan de grootmoeder die ze kende, en een ingebeeld gesprek met de grootmoeder die ze niet kende.
Guián is een intieme zoektocht naar wortels, verteld in prachtige, liefdevolle tederheid. Het gaat over de taalkundige verschillen die scheiden, maar vooral over de familiale banden die ons binden. Chi Améns speelfilmdebuut bestrijkt generaties en continenten en neemt het publiek mee op haar persoonlijke reis om de vragen te beantwoorden die ze nooit heeft kunnen stellen.
Te zien: 7 maart om 20:15 in Studio/K (met Q&A) en 9 maart om 14:30 in Rialto VU
Happy Palace (2024)
De immer trouwe Yung Ling en haar excentrieke kunstenaarsbroer Lok Man krijgen de ene tegenslag na de andere te verwerken als ze gedwongen worden mee te werken om hun Chinees-Indische familierestaurant Happy Palace van sluiting te redden, nadat hun vader en restauranteigenaar Chang plotseling is overleden.
Happy Palace is een eigenzinnig drama waarin de hardnekkige clichés voor en achter het serveerluik van een Chinees-Indisch familierestaurant met smaak en verrukking worden uitgedaagd. Geschreven door de veelgeprezen Nederlands-Chinese filmmaker Yan Ting Yuen en Ilse Ott is dit een film waar Aziatische Nederlanders zich waarschijnlijk mee kunnen identificeren, aangezien hun persoonlijke worstelingen grotendeels op het scherm worden weerspiegeld. De film heeft echter ook tot doel het publiek de bioscoop uit te laten lopen met de hoop op een betere toekomst. Het is een grappige en optimistische film met een serieuze ondertoon: de culturele dilemma’s van de personages worden ons als gerecht na gerecht opgediend op een ronddraaiende ‘Lazy Susan’.
Te zien: openingsfilm op 5 maart om 19:00 in Studio/K (uitverkocht), 9 maart om 11:45 in Studio/K (met Q&A) en online via NPO Start.
Made in Korea: A One Way Ticket Seoul-Amsterdam? (2006)
In-Soo Radstake, medeoprichter van Meer dan Babi Pangang, kwam in 1980 vanuit Seoul naar Nederland: als baby werd hij geadopteerd door een Nederlands echtpaar. Hij gaat in deze persoonlijke documentaire op zoek naar zijn ware identiteit. Tijdens zijn zoektocht ontmoet hij andere geadopteerde mensen die met dezelfde vlucht naar Nederland zijn gekomen. Ook bezoekt hij het weeshuis in Seoul waar hij ooit woonde. De vragen en ervaringen van zijn adoptie vergelijkt hij met die van zijn mede-geadopteerden. Hij vraagt zich af of hij Nederlander of Koreaan is. Radstake voelt zich Nederlands, maar heeft hij bewust of onbewust zijn Koreaanse kant onderdrukt?
In het begin van de documentaire concentreert Radstake zich op zijn mede-geadopteerden, maar naarmate zijn zoektocht vordert, wordt zijn verhaal persoonlijker naarmate hij zijn biologische moeder probeert te vinden. Zijn zoektocht eindigt met een hereniging van zijn aankomstgroep. Precies 25 jaar na hun aankomst wordt de groep van 9 Zuid-Koreaanse geadopteerden herenigd, maar dit keer als volwassenen.
Made in Korea vertoont samen met Dumpling Stories een 40 minuten durende VICE-documentaire over Nederlands-Chinese geadopteerden, gevolgd door een panelgesprek over adoptie in Nederland.
Te zien: 7 maart om 18:30 in Rialto VU (met panelgesprek)
Chin. Ind. Life Behind the Serving Hatch (2001)
Nu Chinees-Indische restaurants steeds meer verdwijnen, wordt de debuutfilm van Yan Ting Yuen steeds meer een historisch artefact. Begin deze eeuw maakte de Nederlands-Chinese regisseur een filmportret van de familie Ho die een restaurant runde in Zeist. Waarschijnlijk dankzij haar Chinese achtergrond wist ze door te dringen achter het doorgeefluik van een van deze talloze Chinese restaurants, waar net zoveel Chinese immigrantenfamilies hun dagelijkse brood verdienen. De film is opgedeeld in vier delen (de vier seizoenen), die parallel lopen aan het Kantonese operaverhaal van de keizerlijke bloem. Toevallig ontmoette het echtpaar elkaar in de Kantonese opera in Hong Kong. Tijdens de dagelijkse routine van het restaurant vertelt het stel over hun kleurrijke en toen veelbelovende artistieke verleden en hun nog steeds aanwezige, maar schijnbaar onmogelijk te verwezenlijken ambities.
Te zien: 10 maart om 12:00 in Rialto VU (met Q&A)
Bekijk het volledige filmprogramma en de randprogrammering, zoals Queer Nongkrong, op de website van CinemAsia.
